Platon'un Mağara Alegorisi'nden esinlenilmiştir
Zeynep (iç ses):
"Her gün aynı yerde buluşuyoruz… ama kimse kimseyle konuşmuyor. Sanki ekranların içindeyiz."
Kamera Zeynep'in yüzüne yaklaşır. Gözleri kısa bir an telefon ekranından uzaklaşır, pencereye kayar.
Zeynep hafifçe gülümser ama biraz da üzülür.
Kamera yavaşça gökyüzüne çıkar.
Telefon ekranlarının yansımaları soluklaşır.
Zeynep (anlatıcı sesiyle):
"Belki de biz, ekran mağaramızda gölgeleri izliyorduk.
Ama gerçek, orada… sadece dönüp bakmamızı bekliyor."
🎵 Müzik yükselir, ekran kararır.
Platon'un Mağara Alegorisi'nden esinlenilmiştir.